بازگشت به مسیر زندگی

خیلی وقت بود که زندگیم شده بود وقت گذروندن الکی. حدود 3-4 سال... شایدم بیشتر.. خیلی مطمئن می تونم بگم که توی این 3-4 سال اخیر هیچ گ.ه مثبتی نخوردم... حتی منفی اش رو هم نخوردم!... نه مثل بچه آدم درس خوندم، نه زبان انگلیسیمو تقویت کردم. نه یه پول درست و حسابی پس انداز کردم، نه توی چهار تا جشنواره کاریکاتور شرکت کردم که الله بختکی یه جایزه ای چیزی ببرم تا 4 سال دیگه یه رزومه واسه ارائه داشته باشم. واسه هیچ روزنامه و مجله ای هم کار تصویرسازی و کاریکاتور انجام ندادم و کلاً فکر نمی کنم توی این 3-4 سال اخیر حتی 20 تا کاریکاتور هم کشیده باشم. واقعاً هیچی... هیچ کار خاصی نکردم توی این مدت. یه الاف به معنای واقعی کلمه بودم و بدبختی اینجاست که خودم هم متوجه این الاف بودنم بودم اما واقعاً کار خاصی هم نمی تونستم بکنم... چون فقط یه مقدارش مربوط به گشادی خودم بود و بقیه اش به خاطر شرایطی بود که توش قرار داشتم.
خدا رو شکر تازگی ها یه تغییر مثبت توی زندگیم بوجود اومد که باعث شده واسه انجام همه کارهای نکرده ام توی این 3-4 سال انگیزه پیدا کنم. دوباره امید رسیدن به چند تا از آرزوهای اصلی زندگیم رو بدست آوردم. فقط اگه بزودی مشکل شغلیم هم حل بشه و بتونم یه قرارداد مناسب با یه شرکت مناسب ببندم، می تونم تا حدودی احساس خوشبختی کنم و به آینده ام امیدوار باشم.