خدا پدر این ویروس آخری رو بیامرزه. قبل از اون چند تا ویروس دیگه هم روی کامپیوترم زندگی می کردند اما پر بودن هارد کامپیوترم و نبودن امکان فرمت کردنشون و از همه مهمتر ک.و.ن گشادی باعث شده بود با اونها زندگی مسالمت آمیزی داشته باشم و کاری به کارشون نداشته باشم. البته اونها هم معمولاً تا نیم ساعت از موقعی که کامپیوتر رو روشن می کردم کاری به کار من نداشتند اما بعد از نیم ساعت فعالیتشون رو شروع می کردند و یه حال اساسی به سرعت کامپیوتر می دادند و مجبورم می کردند تا کامپیوتر رو ری استارت کنم تا دوباره یه نیم ساعتی از دستشون راحت باشم.
اما این ویروس آخری که اومد اون نیم ساعت زمان آرامش به 5 دقیقه کاهش پیدا کرد و درنتیجه مجبور شدم که یه فکری به حال کامپیوترم بکنم. اول رفتم سراغ هارد و فایل های غیرضروری رو پاک کردم اما حدود 40 گیگ فایل باقی موند که نمی تونستم ازشون دل بکنم واسه همین ذره ذره روی فلش مموری کپی می کردمشون و می رفتم به کامپیوتر برادر گرامی انتقال می دادم. البته قبل از کپی کردن روی هارد کامپیوتر داداشم مجبور بودم یه بار فلش مموری رو اسکن کنم و فایلهای ویروسی رو پاک کنم.
بدبختی اینجا بود که چون سرعت کامپیوترم بخاطر اون ویروس آخری شدیداً پایین اومده بود، کپی کردن یه فایلی که در حالت عادی 5 دقیقه طول میکشید بالای 1 ساعت زمان می برد و واسه همین 2 روز طول کشید تا کل اون اطلاعاتی رو که نمی خواستم از دست بدم روی کامپیوتر داداشم کپی کنم. اما بهرحال دیروز عملیات انتقال تموم شد و امروز هارد رو فرمت کردم و یه ویندوز تازه روش ریختم و البته در اولین اقدام ناد32 رو هم نصب کردم.
واقعاً خدا پدر این ویروس آخری رو بیامرزه که بالاخره من رو مجبور کرد یه حال اساسی به کامپیوترم بدم.
* این مطلب رو در تاریخ 15 اسفند 88 توی وبلاگ قبلیم نوشته بودم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر