یک سال گذشت

یک سال گذشت... پارسال دقیقاً مثل امروز بود که رفته بودیم رأیمون رو داده بودیم و مطمئن از پیروزیِ میر  منتظر فردا و اعلام نتایج بودیم تا رسماً پیروزیمون رو جشن بگیریم. واقعاً کسی به پیروزیِ میرِ ما شک نداشت. یادمه ساعت های 8 و 9 شب بود که داداشم اومد گفت خبر رسیده کیهان داره واسه فردا تیتر میزنه که ا.ن با 60 درصد پیروز شده. من گفتم کیهان اونجای باباش خندیده و این قضیه رو جدی نگرفتم. فرداش ساعت 5-6 صبح بود که خودبخود از خواب پریدم و سریع تلویزیون رو روشن کردم و زدم شبکه خبر... باورم نمی شد. جوک دیشب تبدیل به حقیقتی تلخ شده بود.

توی این یک سال خیلی ها کشته شدند. خیلی ها بازداشت شدند و خیلی ها کتک خوردند. ا.ن هنوز هم در جایگاهی که متعلق بهش نبود، نشسته اما ما حداقل در یک چیز بُرد کردیم. اینکه دنیا فهمید حساب مردم ایران با دولت ا.ن جداست. تا قبل از اون همه دنیا فکر می کردند هر مزخرفی که این شخصیت برجسته از خودش درمیکنه، اعتقاد مردم ایران هم هست اما حالا حداقل اینو می دونند که بخش کثیری از مردم ایران اصلاً خود این موجود رو قبول ندارند که بخوان افکار و عقایدش رو قبول داشته باشند.

***

از امروز سعی می کنم آخر هر پست چند تا پیشنهاد هم داشته باشم. پیشنهاد شنیدن یک موزیک ، دیدن یک تصویر ، خواندن یک مطلب جالب از یک سایت یا وبلاگ دیگه ، دیدن یک فیلم که خودم باهاش حال کردم و ...

واسه شروع اینا رو داشته باشین: یه آهنگ از انریکه ، یه کاریکاتور از وحید نیک گو ، نامه ابراهیم رها به خدا ، فیلم پیشنهادی امروزم هم فیلم قتل عمد (Murder In The First) هستش.