خیابون ما جزو معدود خیابونای تهران بود که چاله چوله نداشت و آسفالتش کاملاً صاف و یکدست بود. یه شب که ما خواب بودیم، آسفالتِ یه سمتِ خیابون رو تراشیدند. اما ظاهراً ماشینی که باهاش اینکار رو می کردند نتونسته بود بعضی قسمتها رو بتراشه. در نتیجه علنآ ریده شد به اون سمت خیابون. چند شب بعد که بازم ما خواب بودیم، سمتِ دیگه رو هم تراشیدند و چون بازم ماشین مربوطه نتونسته بود همه جا رو بطور کامل بتراشه ، به اون سمت خیابون هم ریده شد. چند روز خبری از پیمانکارای شهرداری نبود (ظاهرآ خودشون هم مونده بودند که چجوری تِرکاریشون رو جمع کنند) اما دیشب بالاخره یه آسفالت تازه ریختند رو خیابون و تا حدودی قضیه رو جمع و جور کردند. هرچند که بازم نتونستن خیابون رو مثل روزِ اولش در بیارند.
فکر می کنید مسئولای شهرداری منطقهء ما به روح اعتقاد داشته باشند؟؟!!
پ.ن: ما به کسی نگفتیم، شما هم به کسی نگید که آسفالت کردن خیابون ما فقط واسه این بود که آثار بجا مونده روی آسفالت از جریان شلوغی های سال قبل رو از بین ببرند که احتمالاً بعد از 22 خــرداد امسال مجبور خواهند بود یه بار دیگه هم آسفالت رو تعویض کنند. D:
* این پست رو در تاریخ 26 اردیبهشت 89 توی وبلاگ قبلیم نوشته بودم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر